Говийн баавгай буюу мазаалай дэлхийн хөхтөн амьтдын арвин баялаг сан хөмрөгөөс арчигдахад хүрээд байна. Мазаалай нь зундаа +46 градуст халж, өвөлдөө -34 градус хүртэл хүйтэрдэг эрс тэс уур амьсгалтай говийн нөхцөлд асар уудам орон зайг эзлэн амьдардагаараа бусад баавгайн зүйлээс ялгагддаг.
Судлаачдын бүртгэж баримтжуулснаар 1960-аад онд 15-20 толгой, 1970-д онд 20 гаруй, 1980-д оны эхээр 25-30 мазаалай тоологдож байв. Гэтэл 1990 оны эхээр 30 гаруй байсан мазаалай хамгийн сүүлд гаргасан мэдээгээр 28 тоо толгой үлдсэн гэж бүртгэгджээ. Манай улс нийт газар нутгийнхаа 12 хувийг дархан цаазат болгож хамгаалалтад авсан ч мазаалайг хамгаалах орчин нөхцөл нь улам дордсоор байна. Мазаалайг цөөрөхөд нөлөөлдөг гол аюул нь хүнс тэжээлийн хомсдол юм. Гэхдээ энэ эрсдэл хүний хүчин зүйлийн нөлөөгөөр үүсдэг гэнэ. Уул уурхайг дагасан суурьшилт болон хаа сайгүй тархсан уул уурхай нь мазаалайн газар нутгийг хумьж үүний улмаас мазаалай хүнс тэжээлийн хомсдолд нэрвэгддэг байна.

Говийн дархан цаазат газрын байгаль хамгаалагч П.Нарангэрэл “Долоо хоногт 800 км газрыг мотоциклоороо туулж ажиллахад зургаахан жилийн өмнө нэг ч нинжа үзэгддэггүй байлаа. Одоо хаа сайгүй тааралддаг. Мөн говийн баян бүрдүүдэд явуулын хүмүүс, аялагч, амрагчид саатаж, хоноглох нь их. Энэ байдлаас мазаалай болон бусад зэрлэг амьтад хүнээс дайжиж, усгүйдэж ангаж үхэхэд хүрч эсвэл газар нутгаасаа дайжих нь түгээмэл” болсон тухай ярьжээ.