Манай улсын ганц зах зээл Улаанбаатар. Гэтэл ганц зээлээ тасдах юм ярьж байгаа хүн цөөнгүй. 40 сая хүнтэй Токио улам баяжсаар. Учир нь тэд “хүн нэмбэл хүнс нэмнэ” гэдэг үгийн утгыг ойлгодог, хэрэгжүүлдэг улс. Манай нийслэл том хотуудын тоонд орох шахаж байгаа гэнэ. Том хотууд үүнийг орлогоо нэмэгдүүлэх боломж гэж хардаг юм байна. Тэр орлого олох арга нь шөнийн амьдрал. Шөнийн цагаар ажиллах хүсэлтэй болгонд зөвшөөрөл өгнө. Харин татварыг ямбийтал нь татна. Зарим том хотуудын орлогын 50-аас дээш хувийг шөнийн амьдрал бүрдүүлнэ. АНУ-ын кинон дээр гардаг шөнө болохоор буудалцаан, янхандалт нэмэгддэггүй аж. Харин ч залуус нь цэнгээний газруудыг дүүргэж, олсон хэдээрээ цагаа дураараа өнгөрөөж, маргааш мөнгөтэй ажил хийж илүү их зугаацна хэмээн тооцоолно. 

Гэтэл манай залуусыг хар. Энд тэнд барих цүнх хайсан хүмүүс. Улмаар аль нэг шатны хуралд сууж орцны үүдэнд нарладаг өвгөцүүл “баб баб чалчихын мөрөөстэй. Тэдний буруу биш л дээ. Учир нь наргиж, цэнгэж залуу насны амт мэдрэх боломжгүй. 23:00 цаг гэхэд бараг л бүх цэнгээний газрууд үүдээ барина. Гэртээ харихаас өөр замгүй. Тэдний зугаа гаргах ганц зүйл сошиал сүлжээ. Бидний үед сошиал сүлжээ байгаагүй учраас орондоо орохоос өөр гарц байдаггүй байсан. Түүнээс ялгарах зүйл өнөөдөр ч алга.
Цагдаагийнхан шөнийн цагаар үйлчилгээ явуулахад дургүйцдэг гэнэ. Харин өндөр хөгжилтэй орнууд шөнийн амьдралыг өөрөөр харна. Хэрэв хэн нэг нь агсан согтуу тавибал дор нь түүнийг мөнгө болгож хувиргана. Тэр нь төсөв орлого болно. Цагдаагийн цалинг нэмэх боломж гэж харна.
Өнөөдөр эрүүлжүүлэх байр ачааллаа дийлэхгүй байгаа тухай толгойтой бүхэн ярьдаг. Агсан тавьсан нөхрийг хэдэн төгрөгөөр торгоод өнгөрнө. Ар гэрийг нь шийтгэдэг социалист арга. Түүний оронд өдрийн хоолыг өгөөд агсангуудыг компаниудын ажилчин олдохгүй байгаа байруудад зарж болно гэнэ. Ингэснээр төсвийн орлого, цагдаагийн цалин нэмэгдэнэ. Цөөн тооны агсангуудаас болоод залуус тэр чигээрээ хорих анги шиг шөнийн цэнгэлээ хориулж болохгүй биз дээ. Нийслэлчүүдийг цэнгүүлье л дээ. Мөнгө босно доо.